Mama doesn’t share food.

Ok, ik doe mijn best om zoveel mogelijk aan anderen te denken en altruïstisch te zijn.
Maar, ik zorg natuurlijk dat het niet ten koste van mijn eigen geluk gaat. Ik ga mezelf niet wegcijferen wanneer ik iets doe voor een ander.
Als anderen ruzie hebben en ik hen niet kan helpen bijvoorbeeld, lig ik er ook niet van wakker, dan is dat niet mijn probleem. (Hoera voor cognitieve gedragstherapie, die mij tot dit inzicht der geluk in het leven bracht).

Vandaag had ik het dus even moeilijk.
Vanmorgen ging ik naar de winkel en dacht ik hard na over welk beleg de vijf middageters het liefst op hun boterham zouden hebben.
Ik zag bij ’t kipke (waar ik kip van’t spit ging kopen) lekkere potjes met onder andere mexicaanse sla staan. Nu had ik zelf wel heel veel zin in zo’n potje, dus naast al het andere lekkers, bracht ik voor mezelf eentje mee.

Op het moment der waarheid, wanneer de werkmannen hun bokes komen eten en mama koffie zet voor iedereen, begon dochterlief het wat uit te hangen. Moe. Dat was duidelijk. Nog even wachten met eten en het kleintje in bed stoppen dus.

Toen ik dan eindelijk zelf mijn boke kon smeren, was mijn potteke op. En daar ben ik dan teleurgesteld om.  Als het over mezelf gaat zijn twee dingen heel belangrijk: slapen en eten. Als ze mijn eten afnemen, is mama niet content. Na!

Nog iemand problemen mee? 😉